Albicja to piękne jedwabne drzewo liściaste wywodzące się z Azji. Ze względu na swoje wyjątkowej urody kwiaty cieszy się ono na całym świecie ogromną popularnością - jako drzewo ozdobne do ogrodu. Drzewko to może rosnąć bezpośrednio w gruncie w ogródku, ale będzie się pięknie prezentować także w dużej ozdobnej donicy na balkonie i tarasie. Choć nie jest to gatunek w pełni mrozoodporny, to ładnie rośnie w naszym klimacie. Wymaga jedynie odpowiedniego zabezpieczenia przed chłodem w okresie jesienno-zimowym. Dowiedz się jak uprawiać albicję w ogrodzie oraz jaka jest charakterystyka tego jedwabnego drzewka.
Albicja - niezwykłe drzewko jedwabne
Albicja jedwabista jest drzewem łatwym w uprawie. Konieczne jest zapewnienie mu dobrych warunków wzrostu, jednak nie wymaga zbyt wielu zabiegów pielęgnacyjnych. Jest to świetny gatunek do ogrodów urządzonych w stylu orientalnym oraz azjatyckim. To urokliwe drzewo o pięknych delikatnych kwiatach będzie też pięknie wyglądać w romantycznej aranżacji ogrodu na przykład w płacowym stylu francuskim lub włoskim. Wpisze się też idealnie w balkon bądź taras z bambusowymi meblami oraz kwitnącymi roślinami sezonowymi w kolorach:
- białym,
- różowym,
- lawendowym,
- fioletowym,
- czerwonym,
- wiśniowym,
- bordowym.
Albicja jedwabista (Albizia julibrissin), znana też jako albicja biało-różowa, to drzewo jedwabne lub śpiące drzewo. Należy do rodziny bobowatych Fabaceae. Dziko występuje na dużym obszarze Azji od Iranu, poprzez Himalaje aż do Japonii. Można ją także spotkać w Ameryce na południowo-wschodnim obszarze Stanów Zjednoczonych. W Japonii roślina ta jest uważana za drzewo szczęścia, bogactwa i powodzenia życiowego.
Jako roślinę ozdobną do uprawy w ogrodach albicję sprowadził do Europy florencki naturalista Filippo degli Albizzi, który zobaczył to drzewo po raz pierwszy pod koniec XVIII wieku podczas swojej podróży do Konstantynopola i zachwycił się nim.
Albicja jedwabista to niewielkie drzewo osiągające od 5 do 12 metrów wysokości. W uprawie doniczkowej rośliny są niższe, a w gruncie wyższe. Gatunek ten ma szeroką rozłożystą koronę i specyficzne delikatne listki przypominające swoim wyglądem liście robinii akacjowej. Drzewo jedwabne nie należy do długowiecznych. Egzemplarze starsze niż 30-letnie należą do rzadkości. U młodych drzew kora jest ciemnozielona, a u starszych szaro-brązowa.
Liście albicji
Liście drzewa jedwabnego są bardzo charakterystyczne - podwójnie pierzaste i długie. Osiągają one długość od 20 do 45 cm i szerokość od 12 do 25 cm. Składają się one z 6-12 odnóg, a na każdej z nich wyrasta do 30 par małych owalnych intensywnie zielonych listków (ich liczba jest zawsze parzysta). Liście jesienią przebarwiają się na żółto, a następnie opadają na zimę. Ponadto albicja często bywa nazywana "śpiącym drzewem", ponieważ jej listki składają się w charakterystyczny sposób na noc, a także w niekorzystnych warunkach na przykład podczas suszy.
Liście albicji jedwabistej
Kwiaty i owoce albicji
Zarówno kwiaty, jak i owoce albicji są bardzo spektakularne. Kwiaty wyrastają w szczytowych gronach i mają postać gęstych główek. Nie wykształcają one płatków. Składają się jedynie ze sterczących pręcików długości 2-3 cm. Najczęściej mają one kolor bladoróżowy lub różowy, ale spotyka się także biało-kremowe. Kwiaty są bardzo dekoracyjne i wyglądają, jakby składały się z jedwabistych nici. W naturze wabią one liczne motyle, pszczoły oraz kolibry. Kwitną przez całe lato. Owoce drzewa jedwabnego to sporych rozmiarów strąki (do 20 cm długości i do 2,5 cm szerokości), w których znajduje się od kilku do kilkunastu ciemnych nasion. Niedojrzałe strąki mają kolor zielony, a później robią się jasnobrązowe.
Kwiaty albicji jedwabistej
Odmiany albicji
Oprócz podstawowego gatunku, do wyboru mamy również dwie ciekawe odmiany albicji:
- Mollis - pędy tej odmiany są miękkie oraz gęsto owłosione;
- Rosea - jest to najniższa z odmian dorastająca do 5-7 metrów wysokości. Jej kwiaty zawsze mają kolor różowy. Jest to najbardziej odporna na niskie temperatury albicja. Dobrze znosi mrozy nawet do -25 stopni.
Uprawa i pielęgnacja albicji
Choć albicja jest dosyć wrażliwą rośliną, to jednak jej uprawa przy odrobinie zaangażowania i systematyczności nie jest trudna. Nie wymaga ona wielu zabiegów pielęgnacyjnych, ale trzeba zapewnić jej dobre stanowisko i warunki wzrostu. Tajniki uprawy drzewa jedwabnego znajdują się poniżej.
Stanowisko dla albicji jedwabistej
Albicja będzie się czuła najlepiej na słonecznym lub półcienistym ciepłym stanowisku osłoniętym od silnych wiatrów. Pamiętajmy o tym, że trzeba dla niej wybrać dosyć przestronne miejsce, ponieważ ma szeroką i rozłożystą koronę. Rośliny posadzone w cieniu będą słabo rosnąć i kiepsko kwitnąć. Będą też bardziej narażone na choroby grzybowe.
Podłoże dla albicji jedwabistej
Drzewo jedwabne jest dosyć tolerancyjne pod względem podłoża. Dobrze rośnie zarówno w lekkiej piaszczystej ziemi, jak i w bardziej żyznym próchnicznym przepuszczalnym podłożu. W glebach piaszczystych wykazuje większą mrozoodporność. Nie zaleca się sadzenia tego gatunku w ciężkich, gliniastych i podmokłych glebach.
Sadzenie drzewka jedwabnego
Albicję najlepiej sadzić na wiosnę, gdy minie już ryzyko przymrozków. Glebę przed sadzeniem drzewka warto wymieszać z kompostem, a na dno dołka do sadzenia wyłożyć grubą warstwę drenażu - jest to szczególnie istotne, gdy podłoże w naszym ogrodzie jest dosyć ciężkie. W przypadku zbitej mokrej ziemi, przed sadzeniem wymieszajmy ją z piaskiem. W uprawie pojemnikowej sprawdzi się tradycyjne podłoże ogrodnicze z niewielką domieszką piasku (10-20%).
Podlewanie i pielęgnacja albicji jedwabistej
Dosyć obfitego podlewania wymagają jedynie młode drzewka po posadzeniu. Później albicja nie potrzebuje częstego nawadniania. Drzewo rosnące w gruncie bardzo dobrze radzi sobie samo. Świetnie znosi krótkotrwałe okresy suszy. Jeśli jednak lato jest bardzo upalne i bez opadów deszczu, to powinniśmy albicję regularnie podlewać. Nieco inaczej jest w uprawie pojemnikowej, gdzie drzewo jedwabne wymaga regularnego podlewania przez cały rok.
Zabezpieczanie albicji na zimę
Gatunek ten jest średnio mrozoodporny. W praktyce oznacza to, że młode drzewka są wrażliwe na niskie temperatury, a te kilkuletnie całkiem dobrze znoszą krótkotrwałe kilkunastostopniowe mrozy. Pamiętajmy jednak, że dotyczy to wyłącznie roślin rosnących w gruncie w ogrodzie. Bryła korzeniowa drzewek uprawianych w pojemnikach jest znacznie słabiej chroniona przed chłodem i wymagają one przestawienia do chłodnego pomieszczenia na zimę. Zabieramy je z balkonu czy tarasu przed nadejściem pierwszych jesiennych przymrozków. Ponadto rosnące w ogrodzie albicje trzeba dobrze zabezpieczyć przed zimą. Ziemię wokół drzewka ściółkujemy korą lub gałązkami iglastymi, a pień zabezpieczamy dokładnie przy pomocy oddychającej włókniny lub maty kokosowej.
Drzewo jedwabne rosnące w dobrych warunkach pięknie kwitnie każdej roku w lipcu i sierpniu. Pamiętajmy jednak, że na pierwsze kwitnienie trzeba poczekać, aż drzewko osiągnie wysokość około 150 cm i będzie miało co najmniej trzy lata. Jeśli nasza albicja kwitnie bardzo słabo lub całkiem przestała kwitnąć, wówczas należy przyjrzeć się warunkom, w jakich rośnie. Najczęściej powody słabego kwitnienia leżą w zbyt częstym przesuszaniu drzewa oraz w niedoborze składników pokarmowych. Dotyczy to przede wszystkim drzewek uprawianych w pojemnikach. Pamiętajmy, że w przypadku roślin rosnących w donicach konieczne jest regularne podlewanie. Warto też w okresie od wiosny do końca lata zasilić drzewo 2-3 razy mineralnym nawozem wieloskładnikowym lub biohumusem, ponieważ podłoże w uprawie pojemnikowej ma ograniczoną objętość i szybciej się wyjaławia. Pamiętajmy również o tym, że aby drzewo ładnie rosło i pięknie kwitło, powinniśmy je przesadzać do większej donicy co 3-5 lat.